Geboren voor de actie (Twentse zakenvrouwen)

Hilde en Martiene Bruggink, geboren voor de actie

Voor de eeneiige tweeling Hilde en Martiene Bruggink staat werk synoniem voor hobby. De  sportgekke zussen, die sinds eind 2008 de regie voeren over hun eigen organisatiebureau, storten zich van de ene prestigieuze klus in de andere. “Wat we nu doen, is wat we altijd hebben gewild”, zegt het tweetal in koor. En: “Aan dit werk kleven werkelijk geen negatieve aspecten.”

Wie een tijdje rondloopt in het vaderlandse sportwereldje, kan eenvoudigweg niet om Hilde en Martiene Bruggink heen. Meer nog dan hun broer en profvoetballer Arnold, zijn de uit het Twentse Geesteren afkomstige en in Enschede woonachtige tweelingzusjes vergroeid geraakt met – vooral -  het voetbalmetier. Officieel heet het dat ze gespecialiseerd zijn in het ‘organiseren van (sport)evenementen en de productie van voetbalprogramma’s’, maar het palet van werkzaamheden is beduidend kleurrijker en weidser.

Hilde doet een greep in het repertoire: “Met z’n tweeën doen we sinds kort de persvoorlichting van het Nederlands voetbalelftal en werken we aan de voorbereiding van de Ruud van Nistelrooy-academie, een nieuw op te richten stichting met  een ideële achtergrond. Verder ben ik zelf twee dagen in de week verbonden aan PSV-tv en doe ik namens Eyeworks de wedstrijden van Oranje voor SBS6. En Martiene fungeert als venue-manager, ofwel mediaverantwoordelijke, voor wedstrijden in de Europa League. In het nieuwe seizoen ga ik dat ook doen.”

Klein minpuntje: Hilde moet het WK voetbal in Zuid-Afrika aan zich voorbij laten gaan. Sinds Bruggink en Bruggink zelfstandig een bedrijf runnen, dient één van de twee zussen de lopende zaken vanuit de toko in Enschede te bewaken. In dit geval is de keuze op Hilde gevallen. En zit Martiene een maand met Oranje in Zuid-Afrika, op de eerste rang. “Ik ben dan echt onderdeel van de groep”, zegt ze. “Als Bert van Marwijk de selectie toespreekt, ben ik er vaak bij. Normaal zit ik aan de andere kant, van de media, nu moet ik namens de KNVB voorwaarden voor de media scheppen en contacten met journalisten onderhouden. Dit is weer een nieuwe dimensie aan het werk.”

Of Hilde niet een tikkeltje jaloers is op haar zus? “Totaal niet. Ik gun het haar net zo lief als mezelf. We zijn niet voor niets een eeneiige tweeling. Natuurlijk vind ik het jammer, maar we hebben voor de meest praktische oplossing gekozen.”

Hoe dan ook, hun levensverhaal laat zich lezen als een jongensboek vol avontuur, althans het werktechnische deel daarvan. “Toch is alles in de loop der jaren heel vanzelfsprekend gegaan”, zegt Martiene. “We zijn overal ingerold, al wisten we precies wat we wilden. Als we iets doen, doen we het ook goed. Het is alles of niets, wij zijn geen twijfelaars.”

Hilde: “We komen uit een gezin met een sportmaffe vader. Het was sport voor en sport na. Dan kun je twee dingen doen: je ertegen afzetten of erin meegaan. Wij zogen de sfeer en de informatie op, werden zelf ook sportgek.”

Martiene: “Via Arnold, die bij FC Twente ging voetballen, kwamen we voor het eerst in aanraking met de media. Hij moest voor een interview naar Langs de Lijn, wij kwamen er aan de praat en binnen de kortste keren hadden we daar een stageplaats geregeld.”

Hilde: “Onze eerste echte baan was bij Canal Plus, dat de rechten van de eredivisiewedstrijden had gekregen. Wij hebben de redactie daar vanaf de grond opgebouwd, we knipten ouderwets voetbalverslagen uit kranten die we de verslaggevers meegaven naar de wedstrijden.”

Martiene: “Maar we wilden meer over het vak leren en vonden de totstandkoming van uitzendingen toch ook wel erg interessant. Al snel bleek dat we oog hadden voor dingen die op en rond het veld gebeurden. Zo creëerden we onze eigen rol, als ogen en oren van de eindredactie en de regisseur.”

Hilde: “Omdat we per se achter de schermen wilden blijven, werden we zogenoemde field-producers. Met een koptelefoon op in contact staan met de regisseur en letterlijk alles regelen. Spelers voor de camera halen, zorgen dat de wedstrijden op tijd beginnen. We hebben vaak, ook uit commerciële overwegingen, een pauze moeten rekken en dus een scheidsrechter aan de praat moeten houden.”

Martiene: “Legendarisch is het verhaal van de interland Nederland – Portugal. Een klein half uur voor de aanvang viel de stroom uit en de paniek toe. Vervolgens moest ik het begin van de wedstrijd met tien minuten zien te rekken. Ik heb veel mensen moeten overtuigen, maar het is uiteindelijk gelukt.”

Hilde: “Mensen moesten aanvankelijk wennen aan onze overtuigingskracht en snelheid van handelen. Presentator Hans Kraay jr. wilde na een interland zelf de spelers voor een interview halen, omdat hij ze kende. Daardoor moest hij rennen, springen, vliegen. Ik zeg: ‘doe ik wel, Hans, wees gerust’. Aanvankelijk was hij sceptisch, tegenwoordig wil hij niet meer anders en vertrouwt hij volledig op me.”

Martiene: “We werkten vooral veel voor WK Producties en Eyeworks Sport, hebben misschien wel duizend wedstrijden gedaan, maar in 2006, toen ik als artiestenbegeleider actief was bij de Olympische Winterspelen in Turijn, veranderde de situatie bij Eyeworks en zeiden mensen: ‘waarom beginnen jullie niet voor jezelf? Dit is het moment.’ Goh, dachten we, waarom ook niet?” Twee jaar later, tijdens het EK voetbal in Zwitserland en Oostenrijk, zijn we zelfstandig geworden. Hilde zat bij het toernooi, ik heb thuis de formaliteiten geregeld. Het ging spelenderwijs. Ik belde haar en zei: ‘nu hebben we dus een bedrijf’. We hebben er geen moment wakker van gelegen, hadden we ook geen tijd voor.”

Martiene: “We konden twee dagen voor Eyeworks blijven werken en liepen tegen prachtige nieuwe uitdagingen aan. Hostess bij de Grand Prix van België, persvoorlichter op het EK in Finland bij het Nederlandse vrouwenelftal, mediaverantwoordelijke in de Europa League, bij de wedstrijden van FC Kopenhagen en Club Brugge, noem maar op. We reizen veel, hebben genoeg werk, dit is echt wat we altijd hebben gewild. We zien het meer als hobby dan als werk.”


Hilde: “Bij iedere baan heb je normaal gesproken leuke en minder leuke aspecten. Dat is bij ons niet aan de orde. Of het moet zijn dat een gezamenlijke vakantie moeilijk te plannen is. Dat is echt een enorme toer. Maar voor dit jaar is het gelukt. In oktober gaan we met een vriendinnenclubje naar New York.”

Martiene: “Dit werk hopen we tot in lengte der dagen blijven doen. We zien onszelf niet de manager uithangen, ergens in een kantoor. Nee, wij willen actie, we willen dynamiek. We zijn als productieleider, producer en redacteur actief geweest op het WK, het EK en de Olympische Spelen. Dat werkt verslavend, het dat zit nu eenmaal in ons bloed. En het gaat er niet meer uit, vrezen we.”